Benim Gibi Şiiri - Birkan Demirci

Bir gün giy benim yıpranmış ayakkabılarımı,
Adımlarımı say rüzgârlı yollarımda.
Taşların soğuğunu hisset,
Ve teninde yankılanan sessizliği,
O zaman anlarsın, neden sustuğumu.

Yürü benim izlerimde,
Issız sokakların gölgesinde.
Duvarlarda saklı kalmış anılarla yüzleş,
Karanlığın ağırlığını taşı yüreğinde,
Ve ışığın ne demek olduğunu öğren sessizlikte.

Düş benim düştüğüm uçurumlardan,
Tırman ellerin kanayana kadar.
Kaldır başını, bak gökyüzüne,
Küçük bir maviliğin bile nasıl umut verdiğini,
O zaman çözersin gözlerimdeki hüznü.

Bir nefes al, benim aldığım gibi,
Zorlukların ortasında, inatla.
Omzunda taşı benim yüklerimi,
Ve anlarsın, neden bazen yalnız sustuğumu,
Neden bazen sessizce yürüdüğümü.

Ancak yürüdüğünde benim yollarımı,
Sancılarımı hissettiğinde yüreğinde,
Yargıla beni, ama adilce.
Çünkü her ayakkabı, her yol,
Başka bir hikâyenin sessiz yansımasıdır.