Benim Derdim Şiiri - Güvenç Gürses

Memleketim, memleketimi özlüyorum;
taşıyla
toprağıyla
insanı ve aşıyla.

Semah çalan sazını,
kışın
pamuk tarlası karını,
gebeleşmiş baharı
doğurmuş ana gibi rahatlamış yazını,
inan ki
özlüyorum
sararmış başaklarını.

Memleketimi özlüyorum;
Ağustos’ta
suya özlemle
çatlayan toprağı,
Ocak’ta
bıçak gibi kesen ayazı,
buram buram, tane tane
kerpicini, suyunu
tozu ve toprağını,
özlenmeyi beklemeden
özlüyorum
insanını.

Ne Ahmet’in fikri, ne Mehmet’in zikri
Benim derdim
İzmir'de
kurmamız gerektiği, HEKDER’i…

Kalp acıtan dikenleri
ayrı ayrı fikirleri,
hoş görerek
her bireyi
ve feda etmeden kimseyi,
gelin kuralım
özlem gidermek için
hep birlikte şubeyi.

Memleketimi özlüyorum
İzmir'den,
ayazı ve yazıyla
taşıyla
toprağıyla
insanı ve aşıyla.
14 Nisan 2010