Benim Annem Şiiri - İzzettin Coşkun

Benim Annem şehid annesi
Her an vurulur olurum
ismini kendi koyduğum bir dağ yolunda.
Belki ölüme on dakika var
Belkide on dakika daha...

Şimdi daha iyi anlıyorum
ağlamanın sadıklık olduğunu.
Ne çocukçaydı eski Çağlar’ım.
Sokakları dağlara gülümseyen Bağlar’ım..
Korkarken saklanışım,
Korkarken titrercesine ağlayışım..

Benim annem şehid annesi.
Bir sıcaklık,bir şefkatlik
Bir bir duygulanıp donuşum.
Elini öperken boynuna sarıldığım..
O an toprağa düşen,
Milyonların kalbinde
en üst mertebeye yükselirim.
Bir baskın yemiş gibi dökülür göz yaşım
Ve tutukluluk yapar gibi
hıçkırıklara tutulurum....
Pusuya düşercesine vurulurum.
kurşun yarama yalnızca kokunu sararım..

Benim annem şehid annesi
Bu kaçıncı vuruluşum,
bu kaçıncı ölüşüm hatırlamıyorum.
Mezar taşımda kimyasal silah kokusu dağılır...
ölümünü bile kabul görmeyen
Barbar bir yasallık dokusu ağarır...

Şimdi sadece ağlarım
Xacort’un Van’ında
Her Mahallesinde
barış sloganıyla haykıran anneler,
Gözleri hala sınırları bekleyen
soğukluk damında şehid düşen evladını bekler...
yaşatmak için ölenlerin
kervanına sığınırlar her sokağı..
Ve Xacort dolar yüreğim
Bana kalan ise sadece ağlamak...