Benim Anam Şiiri - Refik Kutlu Kul Refikî

Elleriyle toprakları eledi
Hepimizi höllüklere beledi
Dua edip her gün iyilik dilerdi
Neler yapmadaki o benim anam

Yoksulluğa göğüs gerdi bıkmadı
Abdestin almadan ocak yakmadı
Şafak ile kalktı geri yatmadı
Ne çileler çekti obenim anam

Hastalıklar çekti isyan etmedi
Çok aç yattı kimselere demedi
Hep ağladı hiçbir zaman gülmedi
Ne çileler çekti o benim anam

El kahrını çekti bazen dövüldü
Dürüst idi çok zamanlar övüldü
Yokluk vardı bazı yerden kovuldu
Ne kahırlar çekti o benim anam

Kafasına neler kordu sarardı
Başı ağrır hiç durmadan ağlardı
Yavrularım derdi kara bağlardı
Ne ağrılar çekti o benim anam

Karın tokluğuna kilim dokurdu
Oda yoktu yattığı yer ahırdı
Yağmur yağar sular seller akardı
ne çileler çekti o benim anam

Düştü yataklara derdini buldu
Önüne geleni yiyemez oldu
Halını soranı duyamaz oldu
ne çileler çekti o benimim

Garip refik mevlüdenin oğluyum
Bende anam gibi yürek dağlıyım
İlbeyli yöresi eski köylüyüm
Ne çileler çekti o köyde anam