Babam doğduğum gün diktiğini söylerdi,
Bahçemizdeki ağacı.
O yüzden çok severim onu,
Ama bir o kadar da acırım;
Onun hiç annesi,babası olmadı yanında,
Onu soğuktan koruyacak bir evi de.
Hatta biz de hiç örtmedik üzerine battaniye,
Soğuk gecelerde.
Ama hiç hasta olmadı.
Hatta şimdi benden daha uzun boyu.
Ama ben yine de acıyorum ona,
Annesinin pişirdiği yemekleri hiç yiyemedi.
Hâttâ onu hiç göremedi bile.
Ahmet ORMANCI/2003- SOMA
Ahmet OrmancıKayıt Tarihi : 1.10.2005 00:40:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!