Benim Adım Kadın Şiiri - Nimet Öner

‎Benim Adım Kadın
‎
‎Benim adım Kadın…
‎Bir dua gibi başlar her sabahım,
‎Fısıltılarla karşılarım güneşi,
‎Ve gecenin yüzüne en çok ben yakışırım.
‎
‎Ben toprağa düşen ilk gözyaşıyım,
‎Adem’e ruh üfleyen nefes,
‎Kendi kaburgasından doğduğu halde
‎hiç eğilmediğim destanım.
‎
‎Benim yüreğimde sabır çırılçıplak gezer,
‎Acılar ipek gibi örülür saçlarıma,
‎Ama asla eğilmez boynum.
‎Ben, içindeki güzellikleri bir meyyale gibi sunan kadınım.
‎
‎Bazen Kimya’yım,
‎Aşkı taşırken yanmayı öğrenen…
‎Bazen Züleyha,
‎Kalbiyle Yusuf’un gömleğini onaran.
‎Bazen Rabia,
‎Aşkı kula değil Hakk’a taşıyan.
‎Ve çoğu zaman sadece
‎Benim
‎Sustuğum yerde bile haykıran
‎
‎Çocuk doğurmam bazen,
‎Bir dünyayı doğururum
‎Kırılan bir kıza umut,
‎Diz çöken bir kadına dua olurum.
‎
‎Benim adım Kadın.
‎Ve ben sadece yaşamak için değil,
‎Yaşatmak için yaratıldım.
‎
‎Azra Nimet Öner
‎