Beni yoklugunla savaştırma

Beni Yokluğunla Savaştırma

Beni yokluğunla savaştırma,
Kaybederim…
Çünkü her savaşın cephanesi yürek,
Ve ben tüm mermilerimi gözlerine harcadım.

Sensizliğin çölünde,
Ne gölge var ne de su.
Adını içime fısıldadığımda
Yalnızca rüzgârın kırık sesi yankılanıyor.

Beni yokluğunla savaştırma,
Kaybederim…
Her hatıran bir tuzak,
Her gülüşün bir kurşun.
Ben kendi ellerimle düşerim,
Çünkü düşmanın da sensin,
Sığınacağım tek kale de.

Geceler uzun,
Yıldızlar sustuğunda sen konuşurdun.
Şimdi gökyüzü sağır,
Ve ben tek başıma
Sessizliğin dikenlerini topluyorum.

Beni yokluğunla savaştırma,
Kaybederim…
Gözlerim karanlığa alışır sanırdım,
Oysa en küçük ışığın bile
Senin hatırandan doğduğunu anladım.

Kalbimde bir sancı,
İnadına çarpıyor içimdeki davul.
Sana doğru koşmak isterken
Her yolun taşları kanatıyor ayaklarımı.

Beni yokluğunla savaştırma,
Kaybederim…
Çünkü senin varlığınla öğrendim nefesi,
Sensizliğinle kaybolurum
Kendi gölgemin bile ardında

Söz : Mucize