Beni Var Eden Kırıklarım Şiiri - Özlem D ...

Küllerimden doğmuş bir kadınım ben.
Her kırıldığımda biraz daha güçlü, biraz daha derin…
Bir yolculuk benimki —
İçimde fırtınalar taşırken bile,
Dışımda sükûnetle yürüdüğüm bir yol.
Zaman beni test etti,
Yaralar açtı...
Ama ben her defasında o yaraları
Çiçeklere dönüştürdüm.
Kendi köklerimi sardım onların etrafına,
Toprakta buldum özümü,
Gökyüzüne çevirdim yüzümü.
İki çift küçük el var ellerimde:
Biri kızım, biri oğlum.
Onlar benim ışığım,
Karanlıkta parlayan yıldızlarım.
Onlar için her darbeye,
Her acıya göğüs gerdim.
Duygularım derin bir deniz —
Dalgaları sakin görünen ama
Altında akıntılar taşıyan…
Bir Akrep kadınıyım ben:
Gözlerimde okyanus gibi bir hüzün,
Ama içimde volkan gibi bir umutla
Her günü yeniden kucaklayan.
Geçmişim sadece yara izleri bırakmadı bana…
Gücümü, sabrımı, inancımı öğretti.
Ben hiçbir savaştan kaçmadım,
Çünkü savaş benim ruhumda.
Çünkü zafer — benim kalbimde.
Bugün doğum günüm.
Ama kutladığım yaşım değil…
Geçirdiğim her sınav,
Yeniden doğan kalbim,
Kararlılıkla, aşkla yaşadığım her an…
Ben, gölgelerimle barıştım.
Kırıklarımı sevdim.
Kendimi bulduğum bu yolda —
Adımlarımı yalnız atan,
Ama yüreği sevgiyle, azimle atan
Bir kadın oldum.
Bugün,
Yalnız kendimi,
Tüm varlığımı kutluyorum.