Beni susturamazsın demiştim

Beni susturamazsın demiştim

gözlerimizin viran evlere çevrildiği hüzünlü akşamlarımızda,
yosma gibi tutup yüreğimizi püsküllü eteğinden,
fırlattık mahşeri kalabalığın ortasına.

ister dinle, ister dinleme —
beni susturamazsın, demiştim oysa.

kapat tüm duyargalarını bana;
mil çeksen gözlerine,
sızarım gözkapaklarından içeri, bir yağmur damlası sinsiliğince.

kulaklarını tıkasan gürültülerime,
kırlangıçların kıvraklığına katarım sesimi.
koklamaya tövbe etsen de tenimi,
baharın kokusunda saklanır, bozarım sana inat ettiğin yeminleri.

“Bir kere daha dokunmayacakmışsın bana,” dersin —
gülerim:
milyon kez dokunacaksın bana;
karnında taşıdığın, benden de bir parça...