Beni sende buldum Şiiri - Murat Ülkü

Beni bende ararken, boşlukta dönüp durdum,
Yarım kalmış bir şarkı, bitmemiş bir yolculuktum.
Ne yön bilirdim ne liman, savrulurdum rüzgarda,
Ta ki gözlerinde bulana dek, kaybolmuş benliğimi orada.

Her dokunuşunda, bir parça daha tamamlandım,
Eksik sandığım her yanım, seninle yeniden canlandı.
Sende buldum o sessiz limanı, fırtınalar dinmiş,
Daha önce hiç bilmediğim bir huzur, içime sinmiş.

Kimi zaman asi ruhum, sende dinginliği buldu,
Kimi zaman kırılgan yüreğim, seninle güçle doldu.
Kaçıp saklandığım tüm korkular, sende eridi gitti,
Ben senden ibaretim şimdi, bende ki tüm ben bitti.

Sen aynamsın benim, yansıttığım en gerçek halim,
Senle başlar her cümlem, senle biter her şiirim.
Ben sende kayboldum, en umulmazda seni buldum,
Sanki bu dünyada değil, başka bir alemde seninle doğdum.

Sende Nemi Buldum? Hiç bilmediğim bir baharı,
Senle açtım gönlümü, unuttum tüm zararı.
Dokunmadan aşkı buldum, yüreğim askla yandı,
Sende ki o kocaman yürek, yüreğimi sardı sarmaladı.

Çok olgun bir kişilikle, çocuksu bir ruh vardı,
Kimi zaman asiydim, kimi zaman kırılgan bir camdı.
Kaçıp saklandığım her köşede, sen vardın,
Ve her defasında, ben sende kendimi buldum.

Şimdi tamamım seninle, bu aşkın her yerinde,
Sonsuzluk şarkıları var, her anın içinde.
Bu şiir senin için yazıldı, yerin kalbim de,
Sen varsın diye ben varım, ruhum emanet sende...