Beni sana muhtaç ettin Şiiri - Ergün Bektaş

Azrail bir kere can alıp gidiyor
sen hergün öldürdün beni,
Ne yüreğime acıdın
nede karşında duruşuma
benim gibi sevmedin sende beni,

Şu çektiklerimi
demir çekseydi erirdi
taş olsa çatlardı,

Ben senin uğruna nelerden geçtim
senin diyarında biriken derdim bin ettim
sen bende kal diye gitme diye
kalbimin hatrına acı sözlerini işitmedim,

Akşam olduğunda senin şehrinde
pencere kenarında geceyi izlerdim
ya ben gurursuzum
yada o çok zalim derdim,

Seni bu kadar çok sevdim diğe
minnet ettin,
Gül cemâline muhtaçken
sen beni sesine mahrum ettin,

Kalpte acın olunca anlarsın günü gelince
için sızlasın anlarsın beni günü gelince
sen ki benim gibi seveni yaktınya
senide yaksınlar ben gibi sevince,

Geceleri karanlığa gizlerdim gözlerimi
yaşlı gözlerimi görmesinler diye
uyku ne arar yürek ağrısından
oysa kan kusuyordum
yüzümü saklardım kimseler bilmesin diye,

Ben bu sevdadan bir murat alamadım
mutlu olmak için diyârına sarıldım
yollarında uyudum
sokağında uyandım
sen gitmişsin oysa çoktan bendende
ah bu şaşkın halim
ben çok geç anladım,

Derdim derdin olsun
acım acın olsun
kahrım kahrın olsunki
sende yanasın yar sende yanasın,
işte beni ozaman anca anlarsın,

Duvar olsa gül verirdi
dağ olsa boyun eğerdi
taş olsa dile gelirdi
odun olsa yanardı bu sevgiyi verseydim onlara,
bir tek sen anlamadın
bir tek sen duymadın inanmadın,

Sen mahçup ettin yüreğimde büyüttüğüm sana
sarılmadan ayrıldım diyârından
mutlu etmedin güldürmedin
sende kalasın boynu bükük,

Hangi yılanın koynunda uyandın aylarca
kimin teninde uzandın yatağa
döşeğin nar
yerin cehennem ola,