sevince yaşar insan; ölünce sevemezsin...
Ölüler dirilere çok söz söylediler,
Anlamadı lâkin kalbi ölüler.
Nice kabirlerden figanlar toprak ağladı,
Süslü, boyalı hanelerde hiç duyulmadı.
İbretti gördükleri yaşadığı insana,
Nice yaprak kopuk dalından düştü toprağa.
Bir mevsimden bir mevsime koşarken nefs,
Ne büyük günah ölümsüz gibi herkes.
Garip sitemin lafın sözün kime,
Utanmadan bakabilir misin defterine?
Cennet mi uzak cehennem mi yakın,
Yorulmayın, beni öylece toprağa bırakın.
Hilmi Yeter
Kayıt Tarihi : 25.5.2025 14:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!