Beni İzleyen Düşmanlar Şiiri - Hamit Atay

Beni İzleyen Düşmanlar
Bilirim…
Suskun duruşum rahatsız eder bazılarını.
Çünkü ben konuşmadan da anlatırım
Kim olduğumu.
Ve bu, en çok
Kendini anlatamayanları yaralar.
Düşmanlık edenler sanma ki uzakta…
En yakınımda beklerler,
Gölge gibi…
Adımı anmazlar belki,
Ama her adımımı izlerler sessizce.
Çünkü ben ne zaman doğrulsam,
Onların eğik duruşu daha çok belli olur.
Ben yıkılmadıkça,
Onlar tam olamaz kendince.
Ben sustukça,
İçlerinde yankılanır kendi boşlukları.
Karakterimle rekabet edemeyenler
İtibarımı hedef alır.
Çünkü bir insanın taşıyamadığı en ağır yük,
Taşımaya gücü yetmediği bir duruşun
Başkasında asaletle var olmasıdır.
Ama ben,
Ne kendimi savunurum
Ne de onlara dönerim yüzümü.
Çünkü gerçek güç,
Sahte alkışlarda değil,
Sustukça büyüyen dik duruşlardadır.
Sen beni seyrederken düşman gibi,
Ben seni affediyorum içimden.
Çünkü sen korktuğun şeyle savaşıyorsun:
Benim varlığımla.
Ve bu savaşta
Kaybetmeye mahkûmsun.
Çünkü ben
Senin yalanlarında değil,
Kendi gerçeğimde yaşıyorum.
Ve sen ne kadar çırpınırsan çırpın…
Ben,
Sana bakmadan
Yine de yüceliyorum.
Hamit Atay