Beni Gör - 2024 Şiiri - Necmiye Çetin

Ne diyorduk çocukken?
“Dön baba dönelim
Hadi eve gidelim” mi?
Ev neresi?
Ben nereye gidiyorum?
Ben.. Nereye dönüyorum?
Her seferinde tökezliyorum.
Dönüp dönüp sarmalın en başında buluyorum kendimi.
Ben şimdi, bir arpa boyu yol gitmedim mi?
Gittim elbet. Gitmem mi…

Önce gittim, o patika yolun uçurumunun başına dikildim.
Ha düştüm ha düşücem diye yıllarca irkildim
On yıl geçti

Sonra gittim o koca otobüsün altına girdim
On yıl daha geçti

Gittim bir aşkın acısıyla, hiç aşık olmadığım bir adamla evlendim
Bi on yıl daha geçti

Gittim hiç aşık olmamam gereken bi adamda
eridim, yok oldum, bittim
Bittim dediğim yerden yüzümü kendime çevirdim

Yetti mi?
Yetmedi
Hâlâ mı be
Dönsek mi baba artık evimize?

Şimdi nerde miyim?
Bir on yıl daha geçti şimdi
Kadınlığımı unutuyor muyum dediğim yerden
ortada alev alev yanan bir ateşe renklendim
Bu defa gitmedim

Anne… Ben bu sefer gitmedim.
Baba… Ben bu sefer gitmedim.
Hadi beni görün artık.
Ben de kendimi göreyim.
Her ne halim varsa bileyim.
Hadi beni görün artık.
Evimize, evime döneyim.