Beni Dokuz Köyden Kovarlar

Bu şehir harabe, baykuş ferman okur.
Her yanı bunalım; neşe, huzur yoktur.

Denizi pis kokar, dağları kupkuru.
Bereketten yoksun düzlüğü çukuru.

Lağım suları akar derelerinden,
Günah dökülür yollara evlerinden.

Heyhât bu şehirde gelmişim dünyaya.
Açtım gözlerimi iğrenç bir rüyaya.

Dikilmiş binaları birbiri üstüne;
Betonlar kalacak sonraki nesline.

Bu şehir, iyileri iter kaktırır;
Hazmedemez ve Polikarp’ı yaktırır.

Pek çok terbiyesiz toplanmış buraya.
Türlü kötülükler gelmiş bir araya.

Yaş kesen burada, baş kesen burada.
Haramilik yapan, ev soyan burada.

Selâm vermez insanlar birbirlerine,
Dövüşürler gidiyorken işlerine.

Kalleşi boldur aynı havası gibi.
Nezaketten uzak zengini garibi.

İyi niyetle almış atalarımız.
Uğruna akmış oluk oluk kanımız.

İtiraf ediyorum candan yürekten:
Kaçabilsem sevinirim bu şehirden.