Beni/bizi rahat bırakın Şiiri - Mehmet Ç ...

Sahilde oturmuşum
Denizi seyrediyorum
Bir ara yanıma
Bir çocuk geldi
Üstü başı perişan
Göz ucuyla çekinerek
Bana doğru baktı
Ve gitti az ileriye
Oturdu bir yere
Benim gibi denize
Daldı gitti düşlere

Çocuğa bakıyordum
Fark etti sanıyorum
Şöyle içten bir süzdü ki
Bütün aklımı/yüreğimi
Yaktı kavurdu gitti…

Sanki şöyle diyordu
Bütün hıncıyla bana
İçindekileri döküyordu
Ve içten acıyordu bana

“Duydum şairmişsin
Ara sıra beni, bizi de
Şiirlerine yazarmışsın
Benden, bizlerden
Satırlar karalarmışsın
Gülerim sana, haline
Gülerim senin kalbine
Sen ne bilirsin ki?
Geceleri soğukta uyumayı
Günlerce aç susuz kalmayı
Hasta olunca çaresizliğimi
İnsanlar tarafından itilmeyi
Oraya buraya kakılmayı
Bak bayram geliyormuş
Gülmek/oynamak gerekiyormuş
El öpülüp para alınıyormuş
Öpmek istesem elini verir misin?
Yoksa bu pislikte ne mi dersin?
Yoksa iğrenerek mi bakarsın?
Kurbanlar kesecekmişsiniz
Etli sofralar kurulacakmış
Ama sen biliyor musun?
Ben sokağa attığınız kemikleri
Köpeklerle/kedilerle yalıyorum

Ve sen beni anladığını
Ve sen benim acılarımı
Ve sen benim hayatımı

Anladığını söylüyorsun
Satırlarını dolduruyorsun

Sen ne bilirsin?
Sen ne bilirsin?

Benim gibi olmayı?
Benim gibi yaşamayı?

Sen ne bilirsin?

Benim acılarımı?

Git kes kurbanını,
Kurbanın hayırlı olsun! ..

Yeter ki, beni/bizi
Artık rahat bırakın! ..”

……………………
…………………….
…………………..
……………………..
………………….
…………………..
……………………

Özür dilerim,
Gerisini yazamıyorum.

21.12.2006 – İzmir