Açma zalim açma şu yaramı,
Derde saldın da gitmedin mi?
Bırak da rahat bir nefes alayım,
Beni diri diri gömüp de gitmedin mi?
Senden kalan acı çöktü omzuma,
Bir ömür taşırım artık adını sonsuzluğa.
Sorma hâlimi; gecenin karanlık soğuğuna,
Beni terk edip de karanlığa itmedin mi?
Yollarına düşürdün sensizliğini,
Hüznün soğuk rüzgârı büktü belimi.
Gözlerime sinmiş o uğultulu sessizliği
Sen gidip de ruhuma ekmedin mi?
Dilimde yarım kalmış bir âhın tadı,
Kalbimde kapanmayan bir izin adı.
Her gece yokluğun çökerken kanadı,
Beni sensizliğe zincirleyip gitmedin mi?
Bir hayalin ardında çürüdü gençliğim,
Bir vefasızın sözünde söndü benliğim.
Bu yorgun hâlim, bu titreyen yüreğim
Senin acımasız elinle olmadı mı?
Geceler boyu sayıklarken adını,
Rüzgâra savururken sitem dolu yanımı,
Ben bu yangının küllerinde kaybolalı
Sen göz göre göre yakmadın mı?
Bütün umutlarımı birer birer doğrarken dara,
Sen yaktın beni ateşin narına.
Ben sende can verdikçe sen başkasına—
Can olupta gitmedin mi?
Şimdi söyle zalim, ben daha ne diyeyim?
Kaybettiğim aklımı nasıl geri getireyim?
“Unut” desen unutulmuyor, “git” desen gidemiyorum—
Böyle darmadağın bırakıp gitmedin mi?
Söz:yazar
Şiir gibi_delinin güncesi
Kayıt Tarihi : 23.12.2025 21:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!