Beni bilmezler Şiiri - Rabia Balaban

Ey benim cehennem yangınlarına inat
Su,su
Nefes,nefes
Umut,umut
Yaşayan militan yüreğim

Benim bir çift gözün ışığına teslim ettiğim
Susturulamaz,asi yüreğim

Şimdi ben senin için
Zulamda asılı mucizelerim adına
Nice yaslarla ardımda bıraktığım tüm firarlarım hatırına
İki çift söz diyorum
Benim ömrümü kendi tekellerinde sananlara

Ben ateş artığı közlerin çıplak elle tutulduğu
Tüm sıra dışılıkların cüreti özlere oturtturulduğu
Sevdaların kardelenlere eş olduğu
Eşkıya zamanların kızıyım

Ben dağlardan akan sular kadar temiz ve coşkulu yürekler diyarındanım

Yaşamın tüm getirilerini omuzlarına kaçmadan,gocunmadan sırtlanan
Onurunu varlığının da üstüne koyan
En büyük kaygısı insan gibi insan olmak olan
Boran diyarlarının kızıyım

Malumunuz olsun
Siz hadlerini aşmış beni bilmezler
Sizin tüm ömrü soluğunuz kafi mi
Benim tek bir soluğum kesmeye
Sizin cümleniz yeter mi
Benim dakikama hükmetmeye

Sıradanlığı özlerine katran, katran sindirenler

Siz hadlerini aşmış beni bilmezler
Sizin yedi göbek geçmişiniz yeter mi benim ömrüm keşfetmeye
Ben camdan kalplerini avuçlarında özlem, özlem,ayrılık,ayrılık taşıyan
Sevda,sevda kokan
Pusatında kuş sesleri duyulan
Cennet zamanlarının kıyım.

Ben insanların insan gibi olduğu
Sevdaların kardelenlere eş tutulduğu
Yiğit zamanların insanıyım…

Rabia balaban ay