Beni Bilmez Kelepçeler Şiiri - Sadık Softa

Beni bilmez, benliğime vurulan kelepçeler.
İçimde güneşler yanar, beni ışıklar pençeler.
Karanlıkları okunsa da gözlerimden kahrımın;
Fırtınaları bastırırım da beni bende gizler.
Tutulma sakın girdabına, girme ey sevgili;
Beni yutar, kaybolurum bendeki dehlizler.

Sevdalar dikleşir özgür, görkemli ve heybetli;
İçim dışıma uymaz, açık olsa da pencereler;
Sonuna kadar kapalıdır sımsıkı kepenkler;
Ne kadar dar olsa da odam saklar bir dünyayı;
Bağlı kalırım nefes aldıkça hep nefsim bekler;
Beni bilmez, benliğime vurulan kelepçeler.

Serpilir, boydan boya uzanarak vesveseler;
Kaç kulaç, ne kadar da üstüme derin gelseler;
Sağlam yapılıdır, bodur ağaçlar gibi köklüler;
Gür yapraklıdır, dal kırar da gövde böler;
Söz dinlemez heyula gibi, dikilir heybetler;
İçimde güneşler açar, beni ışıklar pençeler.

Sevdalar yürür alabildiğine öbek öbektirler;
Bazen çatık kaşlıdır, bazen gülerek bekler;
Çiçeğe durmuştur, yada hevenk hevenktirler;
Ferman yazılıp gönderse de, getirse melekler;
Arşa uzansa, çarpışsa bulutlar, delinse gökler;
Fırtınaları bastırırım da, beni bende gizler.

Batmış, uzanabildiğince derine ki gölgeler;
Dolaşır ruhumda bir curcuna yaratarak sesler;
Kırar, döker, dinmek, durmak bilmeyen hevesler;
Düşümde caka satar seninle ilgili debdebeler;
Tutulma sakın girdabıma, girme ey sevgili;
Kaybolursun, seni yutar bendeki dehlizler.

Çankırı-23.04.2004