Beni Benden Götürür Şiiri - Hüdaverdi Öz

Ne gamlanırsın deli gönül ne gamlanır?
Kömür gözler, alır beni benden götürür.
Nere gitsem, önümde bir ceylan dolanır
Acı sözler, alır beni benden götürür.

Akşam karanlığında bir mehtap doğunca
Turnalar kanat çırpıp, deryalar aşınca
Başım duman duman beni efkar basınca
Tatlı düşler, alır beni benden götürür.

Bir dünya göçer, garip yaralı gönlümde
Bin türlü mana vardır, benim bir sözümde
Bir güzelin hayali, gitmez durur özümde
İnce beller, alır beni benden götürür.

Otursam bir yaz akşamı, göl kenarında
Hayaller kursam sevinsem karanlığında
Çıkıp seyreylesem etrafı kaf dağında
Hazan güzler, alır beni benden götürür.

Bir kuş olsamda, uçsam deryalar geçerek
Dolaşsam ilden ile, güzeller seçerek
Yudum yudum aşkın badesinden içerek
Solan güller, alır beni benden götürür.

Hazin hazin bir ses gelir, hicaz makamı
Tekrar kanatır kabuk bağlamış yaramı
Bilemem nedir, benden feleğin meramı
Akan yaşlar, alır beni benden götürür.

Bir türkü çalar ki, dalga dalga yayılır
Kanadım kollarım, birer birer kırılır
Sensiz geçen hergün bana bir yıl sayılır
Hüzün keder, alır beni benden götürür.

Ozan Hüdai efkarlanma, yeter gayri
Takvimler düşüyor artık hazırlan gayri
Açmış karnını da, bekliyor toprak gayri
Gelir melek, alır beni benden götürür.