Benim ayakkabılarımı giy bir gün,
Adımlarımı hisset taşlı yollarda.
Rüzgârı duy teninde,
Savrulan yapraklar gibi,
Beni anlamak için, düş yokuşlara.
Geç benim geçtiğim dar sokaklardan,
Yalnızlığın yankılandığı duvarlardan.
Gözlerinle gör karanlıkları,
Ve ışığın ne kadar kıymetli olduğunu,
O zaman anlarsın sustuklarımı.
Takıl benim takıldığım taşlara,
Dizlerin kanasın belki,
Ama kalk, tıpkı benim gibi,
Yoluna devam et umutla,
Yüreğinde bir yük, ama başın dimdik.
Hissetmeden benim nefesimi,
Taşımadan benim yükümü,
Anlayamazsın neden sustuğumu,
Neden bazen koşamadığımı,
Ve neden savaştığımı sessizce.
Ancak o zaman yargıla beni,
O zaman tart benim eksiklerimi.
Çünkü ayakkabılarımda yürümek kolay değil,
Ve benim hikâyem,
Dışarıdan göründüğünden çok derin.
Kayıt Tarihi : 6.3.2025 18:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!