Beni Affet Şiiri - Mehmet Mustafa Gündüz

Aşkın ile sarhoşken aklım kuş olup uçtu.
Söylediğim her bir söz aslında birer suçtu.

Gönlün ve dudakların bana hiç gel demedi,
Hayalin ise beni hiç mi hiç terk etmedi.

Ben, sevdanın kıtmiri, seni terk edemedim.
Aşk, en mühim sırdı, bunu idrak edemedim.

Yaşayan bir şiirdin, seni kaleme aldım;
Meğerse ben sen diye kendi sonumu yazdım.

Öyle bir gittin ki bu, vedasız veda oldu.
Hak ettiğim de buydu; sensizlik ceza oldu.

Mahzun gönlün can oldu, sanki sûra üfledi.
Her bir zerrem ruhunu, verir gibi inledi.

Affına mazhar olayım n’olur beni affet;
sonra ister beni sev, istersen beni mahvet.