Sen dünyaya gelecek saatlerde baban’
ı, em 1 de nöbet tutuyordu.
Gözleri yağmursuz aydınlık gecelere bakan
Tek varlığını umutla bekliyordu.
Senden çok uzaklarda seninle,
Dehlizlerinde kıyamet kopuyordu,
Derken sana yakışır isimle
Gözleri boşlukta kayboluyordu.
İstemezdi baban ayrılık olsun
Kahpe dünyaya gelişinde yanında bulunsun
Umutlar pupa yelken çaresizlik şöyle dursun
Seni bağrına basıp koklaya dursun.
Ne yazık mevsim kış hava soğuk!
Çaresizlik yalnızlık dert ortağım.
Sesim çıkmıyor içime boğuk.
Dilsizim burada körüm sağırım.
Beynimde kıyamet kopuyor,
Yoksun sen yok hastayım
Dalgalanmış su durulmuyor
Hem gamda hem de yastayım.
Baban bilirdi yalnızlık neyler
Köpeğe kurdu köle eyler
Ne konuşabilir dili ne söyler
Baban bilirdi çaresizlik neyler.
Baban bilirdi yalnızlık neyler
Yalnızlığın içinde yalnızlığa kurban eyler
Ne anlatılır, ne anlaşılır şeyler
Baban bilirdi yalnızlık neyler.
Kayıt Tarihi : 18.4.2006 22:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
bir insanın yaşayabileceği en büyük acıdır çocuğunun ölümü. ve bu ölümün yanında bir de orada olamamak vardır sizi kendi canınızı bile almanıza yaklaştıran. o haberi aldığınızda bin km. uzaktasınızdır ve dünya üzerinize yıkılmış, tüm insanlar birer canavardır. çaresizliğiniz doruktadır. yaşama hevesiniz son bulmuştur. artık öylesine nefes alıp vereceksinizdir. aldığınız nefeslerin çabuk bitmesini istersiniz. ama hiçbir şey yapamazsınız. işte, vazgeçmenin anı...
TÜM YORUMLAR (1)