Sana çarpa çarpa parçalandı benliğim.
Ne kadar toplayıp birleştirsem de yeniden,
Her seferinde bambaşka biriyim.
Şöyle bir baktım da kırıldığım yerlerden,
Gittikçe daha çok sen, daha az ben gibiyim.
Yeterince sen olmayan her şeyden,
Soğuyup yüz çeviriyor yüreğim.
Uyanıp kollarında ölü mevsimlerden,
Sana çiçekleniyor yeni filizlerim.
Bir yanım cennet, bir yanım cehennem,
Ben artık benden öte, başka bir şeyim.
Bak sevgilim, belki tanırsın küllerimden,
Ben şimdi aşkın ta kendisiyim...
Kayıt Tarihi : 9.2.2024 23:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!