Dünyaya iki dakikalık zevkle getirdiler
Ayaklarım yere bastığında
Sen güçlüsün hadi koş dediler
yıllar kovaladı ben koştum! Lakin hep hüzne gömüldüm.
Hüzün beni sarmaladık ca çöküntüye uğradım
Elimi uzattığım her işte bir sekte yedim.
Huzur denilen şey ne kadar uzakta
Hiç erişemedim..
Yıkık dökük hayallerim
Tek dostum göz yaşlarım
Kurudu göz pınarlarım
Sanırım ben kaybettim
Sırtımdan vurmayan kaldı mı bu alemde
Hep umut besledim..insanlara inandım
Canım dedim el uzattım bağrıma bastım
Canım dedikçe hançerlediler, sevdikçe yıktılar beni
Yalan sahte sözlerle kandırdılar
Kanmak değildi aslında.. inanmak istedim..
Beni düşürmek beni yıkmak süründüğümü görmek övündü olacaktı belki de...
Yıllardır bu hep böyle
En sevdiklerim
En canım dediklerim.
Hep beni yanılttılar....
Ne çok sevenim var benim değil mi?
Aldanma! Aslında hiç sevenim yok benim
Beni kimse menfaatsiz sevmedi.
Karşılıksız sevgiyi ancak ben verdim.
Hep sever göründüler, bende kendimi kandırdım
hep Seviliyor muşum gibi..Şimdi ağlıyorum saklandığım bu dört duvar arasında bağıra bağıra
Sesimin çıktığı yere kadar haykırıyorum.
Konuşuyorum Allah'ımla daha nereye kadar
Daha ne kadar, ben gücümü kaybettim
Benden buraya kadar
isyankar olma derler.. tamam olmam!
Kayıt Tarihi : 7.12.2018 16:00:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Tek dostum göz yaşlarım
Kurudu göz pınarlarım
Sanırım ben kaybettim
Şiirinizi
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)