Ölümün soğuk nefesini hissettim, ürperdim
Ergeç gideceğimiz dönüşsüz yolculuğun bekleme garında
soğuk rüzgarıyla üşüdü bedenim
ömrüm yaşlarla aktı yanaklarımdan
ne bırakıyordum geride giderken dönülmez yola
çok sevdim diyenler şimdi neredeydiler
hangi ufkun akşamında kalmıştı gülüşlerim
ve hangi şarkının güftesinde ağlıyordu sevdam
gönül yanıklarım iyileşmiş miydi
helalleşmiş miydim komşularımla
ya canlarım/oğullarım onlar neredeydiler
uğurlarına yok sayılmış hayat son demindeyken
ruhumu bırakmışken kışa
üşütmüşken sevdamı
kendimden/yardan geçmişken
birazdan yıkayacak bedeni o yaşlı kadın
kefeni saracak bir diğeri vücuda
ve musalla taşında ceset
kılınırken namazım
söyleyin dostlar/dost bildiklerim
benden/bizden ne kaldı
Kayıt Tarihi : 27.2.2007 12:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yokluk;dünyaya attığın kabukta
Evet şaire dostum Ölümün soğuk yüzünü çok güzel resmetmişsiniz dizelerinizde.
Geride kalan koca bir yalan mı acaba ,ne dersiniz.
Sevgi ve muhabbetle Kalınız___Hamit Körken
Okadar güzel ve maneviyat yönü güçlü bir şiir yazmışsınız ki inanın okurken tüylerimin ürpetisi hiç geçmedi , her mısrası bir ayrı hüzün, bir ayrı ibret göstergesiydi.sizi bu kadar derinlere getiren neydi bilmiyorum ama kaçınılmaz bir gerçeği hatırlattınız bizlerede. işte o yüzden de diyorum ki bir dakikamızı bile boşa ve kötü niyete harcamayalım.sizi kutluyorum efendim. Bilal Esen
TÜM YORUMLAR (3)