Bendeki Sen Şiiri - Nehir Gizem

Sendeki ben’i bilemiyorum
Ama bendeki sen’i tarif edemiyorum
Ben aşka inanmam, inanmazdım da
Ama bana ne oldu bilemiyorum
Nasıl oldu, neden oldu, ne zaman oldu?
Hiç birine cevap bulamıyorum.

Seni tanıyana dek, bana
Methiyeler dizeni, şiir yazanı, ilanı aşk edeni
Ya döver, ya da yazdığını herkesin içinde okur
Onu mahcup edip, utandırıp, ona gülerdim
Bilemedim bazı şeylerin elinde olmadan olduğunu
Bilemedim yüreğimin, bana komplo kurduğunu

Bendeki sen o kadar değişik bir şey ki
Sen güneş gibi içeri girince ter içinde kalıyorum
Elli promil alkollüler gibi ayaklarım dolaşıyor
Yüzüne bakamıyorum, utanıyorum
Gözlerinin içine bakarak sana, beni gör
Demek istiyorum, diyemiyorum, utanıyorum

Bendeki sen o kadar özel bir şey ki
Kalp atışlarımın hızını duyarsın diye
Sana yaklaşamıyorum
Kelimeler sarhoş olup, dilim dolaşırsa diye
Seninle konuşamıyorum
Yüreğimden geçen hayalleri anlarsın diye
Yüzüne bakamıyorum, utanıyorum

Hep önüne bakarak yürüyorsun
Ama birde kafanı kaldırıp GÜLÜMSEYİNCE
Çöl ortasındaki kar gibi beni eritiyorsun
Ateşe düşmüş kağıt gibi beni yok ediyorsun
Merdivene takılıyorum, kapıya çarpıyorum, düşüyorum
Okula gittiğinde kızıyor, işe gelmeni iple çekiyorum
Aklımı başımdan aldın, Leylâ gibiyim hiç bir şey bilmiyorum. 1989