Bendeki Mevsimler Şiiri - Yavuz Erdin

Memleketimin dağında, ovasında yeşilin binbir tonu.
Havada ise tazelenmişliğin kokusu dolu.
Gel gör ki yüreğimdeki buzdan kaleye çıkmaz kimsenin yolu.
Bahar gelmiş neyime,bendeki mevsimler hep buz tuttu.

Oysa ne severdi bu gönül yeni çiçeklenen baharları.
Taptaze umutların yeşermesi demekti o mevsimin anlamı.
Şimdi ne hale geldi bak sevda masalları.
Bahar gelmiş neyime,bendeki mevsimler hep buz tuttu.

Bir suçlusu ben değilim şu hallere düşmemin.
Ahı bulacak sizi buzdan bir çöle dönen yüreğimin.
Son bir umut,son bir gayret.
Dönsün artık talihim,kaderim.
Bahar gelmiş neyime,bendeki mevsimler hep buz tuttu.

Yaşamak istiyorum dört mevsimi,çık gel bir yerlerden artık.
Bekletme şu garibi ömür gelip geçiyor yazık.
Sen dokunmazsan yüreğime bu faninin sonu karanlık.
Bahar gelmiş neyime, bendeki mevsimler hep buz tuttu.

İnanıyorum,hissediyorum değişecek bu devran.
Sonsuz bir kara kış yaşamayacaksın yüreğim inan.
İnan ki erisin buzlar,boy versin berfinler dalından.
Ömrüme baharlar gelsin artık kurtulayım şu soğuk karanlıktan.