Bende Bir Sen Vardın Şiiri - Haktan Çalımlı

Bende bir sen vardın
Ölürcesine sevdiğim
Uğruna ölümlere gidip geldiğim
Sevdasını bir nefes gibi bildiğim
Çekmediğimde öldüğüm sen
Bende bir sen vardın
Şarkılarımda şiirlerimde söylediğim
Resimlerimde çizip çizip öptüğüm
Özüne kurban olduğum sen
Bende bir sen vardın
Canım ciğerim dediğim
Canım derken canımı verdiğim
Bir sen vardın ya
Deli bir yürekle sevdiğim sen
Hani sende de bir ben vardım
Bir tek ben vardım
Hani hep ben olacaktım
Ne oldu
Yoksa öldürdün mü içindeki beni
Yoksa göçüp gittin mi bu dünyadan ansızın
Hani ölümüne sevmiştik bir birimizi
Hani bir sözümüz vardı
Hani bizi ölüm bile ayıramazdı
Hani birlikteyken hep yaşar
Ayrı kaldığımızda ölür
Hani öldüğümüzde de birbirimizin idik
Hatırlar mısın bir şarkımız vardı
Her harfinde seviyorum dediğimiz
Unutmayı unutmak için bildiğimiz
Bizi ilk buluşturan o şarkı
Ben hala o şarkıyı dinliyorum
Ve yine de seni seviyor, seni bekliyorum
Sen de dinliyor musun o şarkıyı
Bir gün kavuşuruz diye
Umud kırıntılarıyla direniyor musun yaşama
Hani Sana olan sevdamı dağlara çizecektim
Çizecektim de
Sevdamdan büyük dağ bulamamıştım
Şimdi o sevdamdan küçük olan dağlara
İsmini haykırırsam
Duyar mısın sesimi
Duyup da gelir misin
Yeniden yaşar mısın gözlerimde
Yaşatır mısın gönlünde
Hani o ilk buluştuğumuz park vardı
Hep üçüncü masada otururduk
Masanın üzerini
Sevgimizi anlatan sözlerle doldururduk
Şimdi bensiz gidiyor musun o parka
O masayı boş görünce
O güzel günleri hatırlıyor musun
Yerdeki yaprakları ıslatıyor musun
Ağlıyor musun sen de benim gibi
Artık yıkıldı bütün dünyam
Düştüm ölümün pençesine
Yarı baygın gözlerle kapıları gözlüyorum
Bir seni, bir de ölümü bekliyorum
Ama ölüm daha yakın
Artık nefesim daraldı
Kalemim de tükendi
Göçüyorum bu dünyadan
Buğulu gözlerine son defa bakmadan
Saçlarını son defa okşamadan
Ellerini son defa tutmadan
Göçüyorum bu dünyadan
Ama unutma ki
Mahşerde de severim seni
Çünkü
Azrail’in bile alamayacağı
Bende bir sen varsın
...Bir Tek Sen...