Ben Zaten Yoktum Şiiri - Nevzat Güney

Sen yoktun ,ben yoktum
Kimsesizdi kediler ve boştu koltuklar yalnız trenlerde
Ellerinde ipi kalmıştı sadece
Neşesi de kaçmıştı uçurtma uçuran çocukların
Gökyüzü de yoktu
Yeryüzü zaten dardı bana
Kuru kalabalıklarda tek başına kalmış bir çocuktu düşlerim
Öyle ürkek, öyle yönünü yitirmiş
Tanıdık bir yüz kollayan
Sen yoktun, ben zaten yoktum

Adımladım sokakları
Uzaklaşmak için kendimden
Sen zaten yoktun
Ben ise yoklama kaçağıydım firari bir sevdadan
Öyle tedirgin, öyle hesapsız
Yüzüme vuruyordu yağmurun her bir çisesi
Öyle ıslak öyle kimsesiz
Sevmek mi olur
Kalmak mı yorar
Bir insan yalnızlığa neden böyle koşar
Bilemedim, ıslandım
Sen yoktun
Ben zaten yoktum