Ben Yine Seni Severim Şiiri - Kiyaz Kılınç

Ben Yine Seni Severim

Bu şiir,
zamanın, ölümün, sessizliğin ve acının bile
sevgiyi eksiltemediği o insana ithaf edilmiştir.
Bu şiir,
bir kalbin kendinden vazgeçip,
yine de bir başkasını sevmeye devam edişinin hikâyesidir,
bir yüreğin susmadan, küsmeden, vazgeçmeden
sevmeye devam edişinin belgesidir.

Bu şiir parmak uçlarımı tek tek öpen kalp ülkemin sahibine yazılmıştır.

Zaman dursa,
Takvim hep aynı günü gösterse,
Ateş donsa,
Su yansa,
Dünya tepe taklak olsa…
Ben yine seni severim.

Karanlıklar kalkmasa üstümden,
Gece, sabahı unutsa,
Gözlerim sonsuz karanlıkta yansa bile—
Ben yine seni severim.

Bir şehri tek başıma taşısam sırtımda,
Her sokakta adını haykırsam,
Kimse duymasa, dünya sağır kesilse—
Ben yine seni severim

Ölüm, damarlarımda gezinse,
Bir melek “hadi gidiyoruz” dese,
Adımı unutsam, yüzümü aynada tanımasam—
Yine seni severim.

Ellerim titreyerek ansa seni,
Dudaklarım kurusa adını söylerken,
Ve bir ömür boyu susmak zorunda kalsam bile
Ben yine seni severim.

Kesseler şah damarımı,
Hasretin derimi lime lime yüzse,
Tuz koysalar en taze yaramın üstüne—
Ben yine seni severim.

Kalbim taşa dönse,
İçimde bir tek damla kan kalmasa,
Aşka dair ne varsa yalan dense—
Ben yine seni severim.

Bir dağın
Dağılmaya ant içmiş hali olsam,
Zirvelerim küskün,
Yamaçlarım sessiz olsa…
Dirilmese artık hiçbir parçam.
Ben yine seni severim.

Gölgem bir enkazın kıyısında beklese,
Hiçbir adımın izi düşmese yanıma,
Rüzgâr sadece tozlarını getirip geçse bile—
Ben yine seni severim.

İçimdeki ormanlar yansa,
Bir ceylan gibi dizlerimden vurulsam,
İçim yansa, nefes alamasam, ölsem ölsem
Ben yine seni severim.

Küllerimle savrulsam boşlukta,
Bir çığlık gibi asılsız kalsam,
Adını andığımda yankı bile dönmese geri—
Ben yine seni severim.

“Git,” desen—
Yine seni severim.
“Kal,” desen,
Aynı yerden defalarca vurulup ölsem de—
Yine seni severim.

Bir ömür değil, bir ötesi bile geçse
Hep seni severim.
Ben hep seni severim.
Hep.

Kiyaz