Ben Yarın Ölebilirim Şiiri - Gül Kepenek

Ölüm beni bekliyor kapı aralarında
Keskin tırpanını ağzïmdan içeri sokup
bir kac saniye içerisinde kalbimi parçalayacak
Başım şimdi o kapı dirseğindedir
Aşağıya doğru düşüyordur
Gözlerim açık öleceğimi görebiliyorum
Çünki gencim daha
Ne yaşmaya doyabildim
Ne de bir kaç basit şiir dısında bir şey kaldı benden geriye
Oysa ben hep hikayemi anlatan bir roman yazmak istemişimdir

Daha fazla mücadele edebilir miydim ?
Sabredebilir miydim en azından bir altı ay daha
Yoksa bu aylarda geçmiştekiler gibi erir miydi benimle?

Cevabını aradığım ne kadar soru var değil mi?

Altı ay önce bir söz verdim kendime
Ne olursa olsun intihar etmeyeceğim
Ölümün bana gelmesini bekleyeceğim
Onu bir kapı aralığında bekleyeceğim önce
Sonra metro istasyonlarında
Belki bir rayın üstünde
O da mı olmadı , ne şanslıyım ama !
Sonra ara sokaklarda bekleyeceğim ölümü
Ve en nihayetinde geceleri yatağımda bekleyeceğim
Demirliklerden ,bir tırpanın uzanıp
Göğüslerimden sürükleyip beni dışarı çıkarmasını bekleyeceğim
Üzerime oturup boğar belki beni sonra
Veya veya önce güzelce döver
Kafamı vurur demirliklere öyle öldürür
Bıcak ve silah uzak bir ihtimal
Belki tüm bunlara rağmen yaşarım bir ihtimal
Sonra ,yaşıyoruz şükür derken
Saçlarım masumlaşır
Kaşlarım enine boyuna köprüler kurar yüzümde
Belki kanser falan olurum dertten
Hastanede iki üç arkadaşım arada ziyaret eder fakat
Ben yine onlar yokken ölmeyi beceririm kesin
Diyelim o kadar şanslıyım ki yine yaşıyorum
O zaman işte ben gerçekten yaşıyor olurum.

Ben yarın ölebilirim
Kan kokan bir hüzün var odamda
Ona sarılıyorum
Ağlasıyoruz
Oysa benim durumumda ağlamak bile mekruh sayılır ...

Ben yarın ölebilirim
Belki sevenlerim benim yerime ağlarlar
Bir öğle vakti
Bir musalla taşının gerisinde