Yüreğim gibi çırpınırdı deniz,
Sessizce ağlaşırdık ikimiz.
İçimizde deli dolu bir fırtına,
Bir yanımız delice yaşamak istiyordu,
Bir yanımız ölmek…
Kalmamıştı yeryüzünde umudumuz,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta