Ben Üçüncü Kalite Bir Defterim

Ben üçüncü kalite bir defterim, sayfalarımın arasında pörsümüş bir ip gezinir her gece. Ben üçüncü kalite bir defterim mürekkep ve saman kokarım her gelen bir dörtlük mırıldanır kulağıma.Önce Ahmed ARİF mırıldanır, sürgünden kalma heceler gizler tınısında:

Aynı korkunç sevdadadır
Gökte bulut, dalda kaysı.
Başlar koymağa hapislik.
Karanlık can sıkıntısı…
“Kürdün Gelini”ni söyler maltada biri,
Bense volta’dayım ranza dibinde
Ve hep olmayacak şeyler kurarım,
Gülünç, acemi, çocuksu…

Ben üçüncü kalite bir defterim. Kulağıma mırıldananların Her biri, bakire bir güzelin vebalidir kaldıramaz bedenim, yüklendiği her vebalin altında büzülürüm, yitiririm saflığımı… Sonra Selim TEMO mırıldanır kulağıma, nefesinde Dicle’nin serin esintileri saklıdır:

Samanyolu uzanmış sere serpe
hasat bitmiş
erzak, kuruyarı istif
geriye bir şairin hüznü kalmış biçilmedik
boy vermiş, Başak uçları göbekte!
incecik bileklerime batıyor ah, Tamara!
büyüdükçe mi yitiriyoruz saflığımızı?

Ben üçüncü kalite bir defterim, rengimin sararması kahırdandır. Merkezden uzak, otoriteden korkan hayatlar sürerim, içimdeki asiliği içimde saklarım gören olur, anarşiste çıkar adımız diye! Daha sonra Lütfi DEMİR mırıldanır kulağıma, bademler çiçek açınca, Gölün serin sularında yıkanan Urartu çocuklarının coşkusu vardır sesinde:

ait olamamıştım yüzümün rengiyle hayata
nasihat sever bir babanın kimsesizliğiydim sadece
aldanışlarımı hep hayra yormuş
etimdeki dişlerin bilenmişliğini geç farketmiş
çok sus ölmüştüm çok sis arasında

Mamoste Memed