Ben tükenen bir zerreyim Şiiri - Murat Ülkü

Ben tükenen bir zerreyim,
Sonum hiçlik bilmez miyim?
Ben eriyen bir zerreyim,
Sonum ölüm bilmez miyim?
​
​Hata benim kusur benim,
Gözü doymaz fakir benim.
Naçar benim hakir benim,
Sonum toprak, bilmez miyim?
​
​Hem iyilik hem kötülük vardır bende,
Güzel çirkin bitmez garip tende.
Tüm marifet nefes veren canda,
Sonum sırat, bilmez miyim?
​
​Ben yorgun bir göçmen kuşuyum,
Gidecek bir yuvam bilmez miyim?
Ben durgun bir ömür yokuşuyum,
Dönecek bir sapağım bilmez miyim?
​
​Her dem pişmanlık var dilimde,
Kaderi ben değil, yaradan diler.
Ne varsa noksanlık var elimde,
Bu dünyanın hesabı ahrette gelir.
​
​Ne aşkım ne malım kalacak bana,
Ne şöhretim ne de şanım kalacak.
Sığındığım tek liman, sadece O'na,
Sonum rahmet, bilmez miyim?
​
​Zaman akar gider, sel gibi hızlı,
Boşa geçer her an, telası gizli.
Gönül bir oyuncak, kırıktır nazlı,
Sonum sukunet, bilmez miyim?
​
​Bu yalan dünya bir tuzak kurmuş,
İçine düşenler nefisle dolmuş.
Doğru olan her şey yine unutulmuş,
Sonum tevazu, bilmez miyim?
​
​Bazen yükselir nefsim göklere,
Bazen düşerim en dipsiz yerlere.
Ne bir yol gösterir ne de bir kere,
Sonum terazi, bilmez miyim?
​
​Herkes koşar da bilmez nereye,
Bir kör telaş düşmüş her deliye.
Kalır mı sanırsın dünya ebediye,
Sonum kefen, bilmez miyim?
​
​Ne süsle ne püsle aldanır oldum,
Bir gün gelir, ben de solmuşum, soldum.
Oysa ben baki olanı bulmuşum,
Sonum vuslat, bilmez miyim?
​
​Gözyaşı saklı, dudaklar mühürlü,
Bu sessizlik içinde ruhum onurlu.
Ömrümün her anı, her şeyi sorumlu,
Sonum hesap, bilmez miyim?
​
​Ben sadece O'nun yoksul bir kulu,
Arayan, yol soran, şaşkın bir ölü.
Bu yolculuğun ne başı ne de sonu,
Sonum Allah, bilmez miyim?
​
Ömür bir damla, denizim O'dur,
Her şey fani, gerçeğim O'dur.
Gönül bu sırra erse ne olur,
Sonum huzur, bilmez miyim?