Ben Terketmedim İzmir Seni

ben terketmedim izmir seni
kordon çok iyi bilir beni
sahilinde dolaşmadığım akşam
meyhanelerine uğramadığım gece
hüzün sarardı içimi
İnan ki bilmiyorsun gidişimi
vallahi de billahi de ben terketmedim izmir seni

o ayırdı senden beni
nasıl özlediğimi bilmiyorsun değil mi
yanılma
yarılma
dağılma
işte
bir derinliğin en çılgın uçurumu benimkisi
biliyorum şimdi bana kızıyorsun
belki de haklısın kordonboyu
bak sana anlatayım hikayemi

kemeraltı'nda
küçük bir çay bahçesinde
miniminnacık bir alınganlık sonrası
açmadan soldu
dev gibi bir sevdanın tomurcuğu
adı Ebru
o gün
orada tanıdım onu
fırtınayı andırıyordu
yanında yeğeni elinde oyuncak bir tabanca
vuracakmış gibi tam karşıma oturdu
hava da boğucuydu
denk vurdu
öylesine sağlam
öylesine düşünmeden
öylesine vefasız
öylesine unutulmaz
ve öylesine geleceği olmayan inan

ben terketmedim İzmir seni
hala inanmıyorsan
tanıktır konak saati
üçge ve sembol birahaneleri
gidişim hiç istekli değildi
göçtüm
göçer bir leylek yavrusu gibi
öylesine umarsız
öylesine farkında olmadan
ve ölesiye aklı sende kalan
dinle beni

şimdi haberler alıyorum
felaket gibi
ebru evlenmiş
çocuğu da olmuş
barlarda çalışıyormuş
düşmezmiş dilinden şu şarkı
''İzmir'in kavakları dökülür yaprakları''
hayırsızmış kocası
bir kargaşa içindeymiş yüreği
bir ihtimalin bin bedeli onda sorulmuş

İzmir
aslında
sana sesleniyorum
ebru'nun mutsuzluğuyla ilgili bir arzu değil
yeniyetme bir sessizlikti gidişim
şimdi
vakit ışık yılı kadar geç
mümkün mü geri dönmek
dörtnala çöktü yüreğime kalkmaz
sevdiğine sahip çıkamamanın döngüsü

ben terketmedim İzmir seni
yeter artık ne olur anla beni
ağrı dağı gibi gelme üstüme
senin yüzünden 28 yıldır çile çekiyorum yanık yörede

bak işte izmir bu sana son sözüm
ben hala seninleyım
hemen al beni yanına
ya da vur beni
hasan tahsin'in tek kurşunuyla...