Ben tek bu hayata yenildim

Ben tek bu hayata yenilmedim

Ben hiç hayata yenilmedim,
Rüzgâr sert esti, fırtına koptu,
Yoluma taş koydular,
Yine de dimdik yürüdüm.

Hiç kimse bileğimi bükemedi,
Hiç kimse irademe zincir vuramadı,
Savaşsam kazandım,
Düşsem kalktım,
Ama hiçbir yara beni yenemedi.

Fakat…
Bir tek kalbim eğdi başımı,
Bir tek yüreğim çözdü dizlerimi.
Merhametimle titredim,
Sevdamla yoruldum,
Vicdanımın sessiz çığlığında sustum.

Çünkü ben,
Kötülüğe karşı çelik gibiydim,
Ama bir bakışa, bir masum gülüşe
İncecik bir dal gibi kırıldım.

Benim yenilgim insana değil,
Benim yenilgim insanca olana.
Bir avuç acıya gözyaşı döktüm,
Bir yetimin duasında kayboldum,
Bir dostun hatasında bağışladım,
Bir düşmanın bile yükünü taşıdım.

Ve her seferinde insanlığıma yenildim…
Ama bil ki,
Bileğimi bükemediler,
Kalbimi teslim alamadılar.

Ben merhametime yenildim,
Vicdanıma, sevgime, yüreğime…
Ve işte bu yüzden
Yenilgilerim bile zaferdir aslında.

Söz : Mucize