Ben hep ilk adımı attım,
Sen hep arkamdan geldin ya da hiç gelmedin.
Ben her “olur” dediğimde içimden bir şeyler koptu,
Sen bunu sevgi sandın, ben susarken bile içimde bin kelime vardı, sen duymadın.
Konuşmak istedim, yutkundum…
Çünkü her cümlem ya uzatılmış bir tartışma ya da senin kaçışın oluyordu.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta