Ben hep ilk adımı attım,
Sen hep arkamdan geldin ya da hiç gelmedin.
Ben her “olur” dediğimde içimden bir şeyler koptu,
Sen bunu sevgi sandın, ben susarken bile içimde bin kelime vardı, sen duymadın.
Konuşmak istedim, yutkundum…
Çünkü her cümlem ya uzatılmış bir tartışma ya da senin kaçışın oluyordu.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.