Her akşam yemek masasında babamla aynı ritüel tekrarlanırdı.
Sofraya çorba kokusu, ekmek kırıntıları ve babamın sesi sinerdi.
Çatalını tabağa bırakır, gözlerinde hem merak hem endişeyle bana bakardı.
Sonra o kaçınılmaz soruyu sorardı:
“Ne iş yapacaksın?”
Bu soru, bir babanın evladına duyduğu kaygının, geleceğe dair umutlarının,
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta