Ben Sevmeyi Yüceltirim Şiiri - Esra Nizam

"Ben Sevmeyi Yüceltirim"

...

Sen,
cebindeki cesareti unuttuğu için
hiç yola çıkmamış bir adamdın.
Birlikte yürümemiz gereken yolu
tek başıma yürüttün bana.
Bin türlü ihtimali düşündüm sana gelirken
Ama o dik duruşunun altından
pervasız bir korkak çıkacağını hesaplamadım.
Her seferinden
daha büyük yanıldığımı kabullenmem
epey bi zaman aldı.
Vaktiyle aptallığıma doymayıp
bir tabure kadar sarsak varlığına
taht kurmaya bile yeltendim.
Hatta,
gördüğün üzere
seni şiirlerime konu etmek gibi
ahmaklıklarım da oldu.
Madem kelimelerime yön verecek kadar
yer etmeyi başardın bende.
Buyur,
unutulmaya yakış o halde.

Bir varmış bir yokmuşlarınla
allak bullak ettin beni.
Söylediğin hiçbir şeyin
sorumluluğunu alamadığın gibi,
beni yaraladığını kabul edecek kadar
onurlu da olamadın.
Kibrin öyle büyük sarmış ki gölgeni
mahçup olacağın yerde,
bana karşı kılıç kuşandın kelimelerinle.
Her taşın başka yarama değdi.
Ama sende,
bir kuru özür bile olmadı karşılığı.
Omurgasını tanımayan bir adammışsın.
Omuzunda taşıdığın sözlerin bile kamburmuş.
Artık durduğum yerden daha iyi görüyorum seni.
Ne geçmişimde kalabildin
ne geleceğime yakışabildin.
Kendince bana vaat ettiğin
o”zaman”
seni çoktan sildi.
Ben sadece izini kazıyorum şimdi.
Hatırladıkça utan,
hatırladıkça yutkun diye…!

Sen kendine “neden gitti” diye kılıf ararken,
Ben “neden kalayım” sorusunun cevabını
çoktan bulmuş oldum.
Sen sanıyordun ki
Varlığı yokluğuna denk bir adama
kalan ömrümü sererim.
Anlayamadığın şu ki,
Ben sevmeyi yüceltirim sevdiğimi değil.
O sevgiye layık olabilseydin ne alâydı..
O vakit her kelamın başım gözüm üstüneydi.
Ama sen, sadece dilinin söylediği
yüreğinin hiç duymadığı
bir dizi laf kalabalığını tercih ettin.
Asılsız ve arsız duygularına,
boşluk doldurmalık yalnızlığına
beni ortak etmeye çalıştın.
-Bu bir rüyaysa uyandırma
demiştin ya,
Sen artık yalanlarınla
soluksuz kalana kadar uyuyabilirsin.
Ben ayakta uyumamayı
geçte olsa öğrendim.

...

ESRA NİZAM