Ben Seversem Şiiri - Ayhan Yaymaz

Ben seversem,
bir gökyüzüne yazılır adın,
bulutların üstünden geçerken dua ederim,
adını her mısrada yeniden büyütürüm.
Kalbimle değil, kalemimle severim,
kanla değil, kelimelerle akar içime sen.

Ben seversem,
susmak bile bir anlatma biçimidir,
sana bakmak, şiir yazmaktır içimden,
dokunmadan sevmek ne demek, bilirim.
Çünkü şairler hep uzaktan sever,
ve uzaktan sevgi, en çok içe işler.

Ben seversem,
bir şiirin gövdesine saklarım seni,
bir dizede kalbimi, bir kıtada gözyaşımı,
bir noktada susuşumu saklarım.
Sana dair ne varsa,
her kelimede biraz daha yanarım.

Ben seversem,
bir ömür boyu gitmeden beklerim,
bir tebessümüne aylarca tutunurum.
Kırılmam kolay kolay,
ama bir kırıldım mı,
en çok seni severken parçalanırım.

Ben seversem,
sana çiçek değil,
bahar getiririm.
Gözlerinin içine bakıp
“İyi ki varsın” derim,
öyle içten, öyle derinden…

Ben seversem,
bir şair gibi severim;
aşkın her harfini ezbere,
ama seni baştan yazacak kadar cesurca.
Çünkü ben seversem kadın,
sen zaten şiir olursun.