Ben sevdayı... Şiiri - Murat Ülkü

Ben sevdayı kendim kadar tanırdım
Beni ben gibi sevmeyene kul etti beni
Ben seversem oda ben gibi sever sanırdım
Aldı aklımı saldı ortalığa deli etti beni...

Giyinmiş kuşanmış dantelli oyalı
Diyemedim yavrum senin aslın nereli
Anan anam olsun, baban babam bende olan oralı
Aldı aklımı saldı ortalığa deli etti beni...

Bu tenim yıllar var ki buz idi kar idi
Değmeden daha tenine yağ gibi eridi
Kalbim atsaa nefes akşam diyeceğim var idi
Aldı aklımı saldı ortalığa deli etti beni...

Ne umut, ne hayal, ne düş ne aşk ne sevda,
Benimle doğar benimle gelirsin bu hayatta
Unuttum bütün bildiğimi unuttum ne varsa
Aldı aklımı saldı ortalığa deli etti beni...

Beni lafla benzetti, beni bana düşman etti
Tuttu elimden ama bu aşkın yokuşunda kaybetti
Benim bana unutturdu, birde beni benden etti
Aldı aklımı saldı ortalığa deli etti beni...

Ne yeminleri kaldı ne de bir sevda sözü
Söndürdü, senelerdir yanan içimdeki közü
Öldürse de ararım yine o aşk dolu gözü
Aldı aklımı saldı ortalığa deli etti beni...

Yaralarım donmiyor, durmadan kanıyor içimde
Söndü ışıklar, ölmeden toprağa gömüldüm ben de
Şiir oldum şarkı oldum,l, dolandım bu şehrin dilinde
Aldı aklımı saldı ortalığa deli etti beni...

Her köşe başında senin hayalin var
Her baktığım yerde her anımda sen var,
Sen söyle sen, sensiz bu hayat neye yarar
Aldı aklımı saldı ortalığa deli etti beni...