Kalem tutan el, benim; ben, seninim Mevlâ’m
Giryan olan gözler, benim; ben, seninim Mevlâ’m
Aşkın ile alev aldı; su ile, sönmez gönlüm
Küle dönen gönül, benim; ben, seninim Mevlâ’m.
Garip, mahzun bir kulunum, güldürürken, ağlatırsın
Bitap düşmüş aşıkınım, daha nice yandırırsın?
I
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Devamını Oku
evvelinde bir güzellik cemresi düştü
o handân cemâline
yeryüzü kıskandı
sana râm oldu gökyüzü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta