Ben Seni Yaşayamadım

Ben seni sevemedim.
Aşk denilen imtihandan geçemedim.
Seni kendimde bulup sensiz kaldım
Acınası halime yüzsüz düştüm
Bilmediğim gitmediğim her yolun yoldaşı oldum
Görünenden çok görünmeyen yerlerde aradım seni
Aradıkça kayıp oldum çıkamaz oldum..
Bir sen uğruna kaç defa kendimden geçtim bilmiyorum.
Sen yoksun ya şimdi, yok yere yaşıyorum
Benim bile haberim yok..
O kadar zor ki, seni yaşamadan seni satırlara anlatmak
Kimsem yok.
Ancak Satır aralarında can veriyorum seni
Mabet’ime ne kimse girdi nede kimse cıktı
Herkes den her şey gizlercesine yaşıyorum
Sana ne kadar uzak düşsem o kadar kendisizliğime yakın oluyorum
Şafağı gözleyen bir çift göz gibi
Seni gözlüyorum olur olmadık yerlerde..
Her an çıkıp gelecek gibi
Her an ya can bulacak yada bir can uğrana bin defa ölürcesine yaşıyorum..
Ben seni yaşayamadım
Teninin kokusunu rüzgâra savurdun
Ne de avuç içlerin başımda dolandı..
Ben hep kendimi senle avuttum
Her gidişimde varlığımı yokluğuna bıraktım
Biraz sen için, biraz kokun için.

Yaşamadan yaşıyorum seni
Ne bir yerde anı nede bir yerde bir aşk bıraktın
Gelmeden gittin sadece
Aşk aslında deliliğin ehlileştirilmiş hali..
O nedenle her aşk yaşayanından çok yaş’anılanın önüne geçer..
Aşk bir çift yüreğin göz yaşları arasında yanmasıdır..
Anlayamadım..