Ben Seni Sevince Şiiri - Yusuf Özdumanlar

Ben seni sevince
Kuru bir yaprak yeşeriyor ellerimde
Yağmurlu bir günde
Gözlerin değiyor gözlerime
Ben seni sevince
Adım adım eşlik ediyorum gönlüme
Ruhumda mahcup kelebekler
Seni sayıklıyor güneşe

Ben seni sevince
Bir bahar doğuyor gözlerime
Öyle bir bahar ki
Sadece ay ışığı aydınlatıyor önümüzü
Kaldırımı okşayan her adımında
Sanki bir şarkı işleniyor geceye
Ben seni sevince
Yaslanıyorum
nakış nakış ördüğün yüreğime

Ben seni sevince
Kederli bir ağaç buluyorum
Uzun bir yolun ortasında
Mavi bir bankta soluyorum zamanı
Hâtıralar baş kaldırıyor sayfalarda
Ve hemen yanımdan
Buz gibi bir ırmak vuruyor dağlara
Saçlarından bir hülya
Selam götürüyor
bilinmez diyarlara

Ben seni sevince
Kuşlar nârince uykusundan uyanıyor
Sanki güneş tüm nârıyla
Yüreğimden kaynıyor
Ben seni sevince
Akşamları sokak lambaları
Kimsesiz kaldırımları avutuyor
Rüzgâr gurbet ellerden çıkıp
Yüzüne yıldızlar saçıyor
Ben seni sevince
Günler çağlayıp zamandan
Seni yaşatmanın verdiği huzurla
Sana pencereler açıyor
Ben seni sevince
Sanki gökyüzü
Tüm maviliğiyle
ruhumdan sarkıyor