Ben Seni Büyük Sevdim....

Ben seni sevdim
Neden? diye sorma bana
Bilmem ki,anlatamam ki...
Ben senin önce,kelimelerle dansını sevdim
Onlarla, sanki buz üstünde
vals yapışını sevdim....

Ben senin sohbetini sevdim
Değer verişlerini,saygı gösterşerini,
Kelimeleri, oya gibi işlemeni sevdim...

Ben senin kaçışlarını sevdim
Korkarak,çekinerek,ürkerek
Ve sonra sessizce birden gelişlerini sevdim...

Sonra senin gizemli oluşunu sevdim
Ülkemin mis kokulu yaylalarından
Güneş gibi doğup, çevreni aydınlatmayı saklamanı sevdim...

Ben senin utanmalarını sevdim
O utangaç tebessümünü,başını masumca öne eğişini,
Yaptıklarını gururla anlatmak yerine,susuşlarını sevdim...

Ben senin kapına gelen bu susamış dilenciye
Gönül bahçendeki sevgi çeşmenden
Bir yudum su verişini sevdim...

SEVDİM seni deyip de sonra yine kapıyı kapatmanı sevdim.
Yaşadığın bu şehirde, aynı havayı solumayı sevdim.

Tekrar gelip kapını çaldığımda
kapıyı açmayışını,içerde sessiz kalışını sevdim.

Hatta inanmıyacaksın ama
Sevgi çeşmeni kapatıp,beni susuz bırakmanı bile sevdim...

BEN SENİ BÜYÜK SEVDİM..

Ama artık Abbas yolcu,pılımı pırtımı toplayıp gitme zamanı şimdi.
Dilenci de olsak,insanız sonuçta
Su verdiğin bardağı boş vermek olmaz.koydum içine birşeyler karınca kararınca
Kabul buyurursan ne mutlu bana.

GÖNÜL BAHÇENDEKİ SEVGİ SUYUNUN HİÇ KESİLMEMESİ DİLEĞİYLE....