Ben seni.. Şiiri - Murat Ülkü

Ben seni hiç gelmeyecekmişsin gibi sevdim
Adını ucu bucağı olmayan yollara serdim,
Her köşeden seni getirecek bir rüzgâr bekledim
Deli bir nehir gibi çağladım sana aktım
Ama hiç ulaşamadım
​
​Geceler boyu yıldızlara seni anlattım,
Göğün en parlak yerine bir iz bıraktım
O iz, sen yokken parlayan tek şeyimdi
Vuslatın ateşi yaktı kavurdu beni
Ve ben o ateşte yandım, kül oldum
Ama hiç kavuşmadım
​
​Yine de bu yangın güzeldi
Çünkü ben seni özlemek için sevdim
Her anı bir ömür gibi biriktirdim
Sana dair ne varsa
Sonsuz bir sabırla bekleyen oldum
Ve ben bu bekleyişte huzuru buldum.
​
​Bir anlık tebessümünle yanıp tutuşurdum
O tebessüm ki hiç görmediğim bir resimdi
Yüreğimde bir mühür oldu adın
Ne sildim ne de üstüne bir başka isim yazdım
Sen yoktun, ama her yerde vardın
Bazen bir kuşun kanadında,
Bazen bir bahar rüzgârında
Ben seni özlemek için sevdim,
Vuslat benim ne haddime...
​
​Bırak da bu yangın böylece sürsün
Yanmaktan hiç korkmuyorum
Her anım seni düşünmekle geçiyor,
İçimde yeşeren bir bahar
Bu bekleyişin sonu yok, herkes biliyor,
Ama ben bu sonsuzlukta
Sana olan özlemimle var oldum
Ne bu aşk, ne de ben vazgeçtim,
Bu öyle bir sevda ki
Kavuşmakla bitecek, yok olacak bir sevda değil
Ben seni, sonsuzluğa uzanan bir rüya gibi sevdim.
​
​Ve bu rüyadan hiç uyanmak istemedim.
Gözlerim kapalıyken bile
Sana olan özlemimle yaşadım.
Bir şelale olup çağladım adınla
Her damlamda bir hasret taşıdım
Bu öyle bir özlem ki
Ölsem de bitmez,
Kalbimdeki yangın sönmez
​
​Şimdi bu satırları okuyanlar
Belki de bana deli derler,
Oysa bilmiyorlar ki
Bu bekleyişin
Bu sonsuz hasretin
En güzel aşk olduğunu
Ve ben seni,
Bana kavuşmayacağını bilerek sevdim.
Çünkü bilirim ki
Kavuşursam eğer,
Kalem biter,
Kelam biter,
Kağıt biter,
Şiir biter,
Aşk biter.
Ben seni özlemek için sevdim.
Vuslat ne haddime...