Ben Senden Vazgeçemem Ki

ADAM:

hani söz vermiştin! !
beni bırakıp gitmeyecektin,
ben seni sevmekten
yanlışlıkla vazgeçersem eğer,
sen beni sevmekten vazgeçmeyecektin...

KADIN:

bunu söylesyen sen misin?
be adam! !
farkında mısın?
senden herkes gibi oldun,
sende herkes gibi terk ettin
önce ellerini ellerimden
sonra yüreğini yüreğimden çektin
gözlerimin içine baka baka gittin...
ve diyorsun ki;
ben sevmekten vazgeçsemde
sen sevmekten vazgeçme...
nasıl vazgeçmeyeyim sen söyle! !

ADAM:

ben seni,
sevmekten vazgeçmedim ki kadın,
ben seni sevmekten vazgeçersem,
zaten ölmüşümdür,
ben seni sevmekten vazgeçersem,
bilki çoktan mezardayım,
ben seni sevmekten vazgeçersem,
zaten yaşamak haramdır...
ben seni;
sen olduğun için sevdim,
sen anlamadın! !

KADIN:

yanılıyorsun be adam,
ben seni anlamamış olsaydım,
zaten sevmekten vazgeçerdim,
sen benim kadar,
ince ruhlu olamazsın,
unutma ki ben kadınım,
bazen gizliden severim,
bazen de sevmemiş gibi davranırım,
bu seni sevmediğim anlamına gelmez,
şimdi vazgeçen ben miyim?
yoksa sen misin?
söyle de bileyim be adam! !

ADAM:

ben senin,
bir gülüşüne ömrümü vermişken,
sen benim duruşuma aldanma,
ben senin,
o kara gözlerine,
bir de seni seviyorum sözlerine hastayım,
ne olur,
öldür beni,
ama senden vazgeçtiğimi,
söyleme,
işte buna dayanamam,
ölürüm be kadın,
ölürüm...

KADIN:

sen ölürsen,
bende ölürüm,
bende! !

(Polat Tek)
24.03.2017
gece ortası bir şiir