Ben Sen Olmuşum Şiiri - Erdinç Batur

Risaletinden gözlerim akar gider, gönül sevdam
Siyaha bürünen bulutlar seyri seferde
Gidişinden yoksun, kalışında gözlerim kör
İçine düştüğüm bu meçhul ateşlerde
Beni benden sor...

Mavisi hayal denizin
Örtüsü sarmaz bizi bu şehrin
Kumanda eder ordusuna zulmü zalimin
Ölüm çare olmaz, sana ağlayamamak şikayetim

Hangi dağda kurt ölür, bize muaf...!
Sevdan yırtar damarlarımı, adın kanla yazılır,
Ve şefkati öğretir çiçekler baharın yalnızlığında
Mahkum yüreğim gidipte dönmeyenlere
Falezlerde intihar senaryoları yazılır
Hediyesi ettiğin beyaz gömleğimin üzerine

Arkamda rüzgar, önümde etten bir duvar...
Yüreğime ve aklıma empoze ettiğin tutarsızlıklar...
Ben halen hepsinin ötesinde,
Elimin tersini uzatacak incelikte
Tıka kulaklarımı şu yosunlarla... diyebilecek yürekte!
Seni sevmenin feryadındayım,
Algısına yenilsem de bu gerçeklerin,
Saçlarını avuçlamanın umut senaryosu halim
Sana rağmen...

Bu kentin kıyıları bana biçilmiş, denizi yutmaya hevesli,
Bu kentin geceleri sarhoş, bir bana çatar nahoş...!
Duygusundan uyanır elbet, gözlerim kan çanağı,
Solda hicran, solda sen, sol yanım kovan-kovan barut,
Rüyadan döner kelimeler, sayfalarca naat...
“Ya benimsin ya kara toprağın” mı desem? yahut...!
“ben sana geldim sen yorulma, ferman buyur arşı-aleme
emir diler, yürütme bekler, aşkı-hükümet”

Gel ey sevdam, gel ey seher vakti...
Bir kitabın sıklığında birikmiş duygularım...
Aşkın yaşım olmuş, aşkın adım olmuş...
Beni al sendeki bene, ben sen olmuşum,
Vuslatın saati durmuş.